رجال سیاسی ایران و لزوم توجه به قانون
غلامرضا ظریفیان، از فعالان اصلاح‌طلب در بخشی از یک مصاحبه با ایسنا درباره FATF گفته است: اقتصاددانان بزرگ کشور و کسانی که مسئولیت‌هایی در حد وزیر اقتصاد یا رئیس بانک مرکزی داشته‌اند، تصریح کرده‌اند که نپیوستن به FATF برای کشور نه تنها سود ندارد، بلکه ضرر هم دارد.
او می‌افزاید: منطق حکمرانی ایجاب می‌کند که ما برای حل مشکلات اقتصادی، تبادلات مالی و جذب سرمایه خارجی به FATF بپیوندیم و با این کار، کارآمدی نظام در زمینه اقتصادی را افزایش دهیم. افزایش کارآمدی اقتصادی و توزیع عادلانه منابع به رضایتمندی بیشتر مردم منجر می‌شود و سرمایه اجتماعی را افزایش می‌دهد. سرمایه اجتماعی مهمترین عامل برای ایجاد وفاق ملی است.[1]
*در یک حکمرانی پیشرفته، امکان اظهار نظر پیرامون یک موضوع برای صاحبان نظر و خواص سیاسی؛ اعم از موافق یا مخالف فراهم است و آنها بعنوان یک حق باید بتوانند نظرات خود را در چارچوب قانون ابراز کنند.
لکن در پیوست این امکان اقتراح؛ اخلاقیات و ضوابطی هم وجود دارد که رجال سیاسی باید به آن تن بدهند.
مثلا آقای ظریفیان در اثبات حقانیت نظر خود هر حرفی را مطرح کرده الّا اینکه در کشور ما طبق ضوابط قانونی برای FATF تصمیم‌سازی می‌شود و نهاد تصمیم‌گیر پیرامون FATF هم مجمع تشخیص مصلحت نظام است.
چرا آقای ظریفیان به این پیوست مهم اشاره نمی‌کند؟
پر واضح آنکه وقتی در صحبت‌های او به چنین قید مهمی از روی عمد یا سهو توجه نشده؛ آنگاه مخاطب احساس می‌کند که FATF یک حق مطلق و عقلانیت محض است که حاکمیت نظام اسلامی با آن معارضه دارد و سایت رسمی بت فوروارد نمی‌خواهد به عقلانیت تن در دهد!
در حالت خوشبینانه ظریفیان چنین نیتی نداشته و سهوا مرتکب واج‌آرایی چنین پیامی در فحوای سخنان خود شده است.
فرهنگ اشاره به الزامات قانون و رعایت احترام حاکمیت حتما باید در میان رسانه‌ها و رجال سیاسی ایرانی به یک صفت بارز و همیشگی تبدیل شود.
